Waar het om gaat bij de 'Zwarte Piet'-discussie
Het lijkt zo zinloos: meediscussiëren (Facebook) over het onderwerp 'Zwarte Piet' waar je de stelling hier kunt lezen op de site van RTV Oost. Toch merk ik dat er mensen zijn die de afwijkende bijdrage kunnen waarderen. Blijkbaar is het gemakkelijker met de schreeuwende meerderheid mee te schreeuwen dan om een genuanceerd tegengeluid te laten horen.
Het is en blijft lastig (onmogelijk) om Zwarte Piet te herleiden naar waar of wanneer dit personage echt ontstaan is. We zien een samensmelting van volksoverleveringen rondom overwonnen kwaad naast een goedheilige, dan weer gaat het om een bevrijde slaaf maar, ook is Sinterklaas ooit zonder helpers geweest. Dan weten we ook dat nog niet zo lang geleden we nog denigrerend 'mochten doen' over negers. In boekjes als die van Tup en Joep, Oki en Doki en Kuifje kwamen scenes voor die wij onomwonden als racistisch zouden afdoen. Toch zingen we nog uit volle borst "ook al ben ik zwart als roet, 'k meen het toch goed" (Daar wordt aan de deur geklopt) waarin een zekere angst tegen de zwarte mens te bespeuren is.
Het is goed om hierover in gesprek te gaan. Zo gemakkelijk als wij de intocht per voer- in plaats van vaartuig laten plaatsvinden, Sinterklaas op een ander kleur paard door de straten laten stappen of de goede man zelfs aan een parachute te laten binnenkomen, zo moeilijk komen we af van de knecht, 'Zwarte Piet'.
Onder het mom van cultuur en traditie is er geen beweging te krijgen in het uiterlijk en gedrag van de massa negroïde dommeriken, in sommige landstreken steevast met een Surinaams accent opvoerend, welke we toch echt het liefst in page-kledij (een schildknaap, vaak juist een wit jongenspersoon) zien verschijnen, maar dan wel zonder enige uitzondering zwart of een lichtere kleur naar bruin toe.
Zou een feest met zowel witte- als zwarte Pieten wellicht een mooie uitkomst zijn? Of is de witte mens daar te min voor. Wil men niet de landgenoot tegemoet komen door de traditie een beetje gewijzigd voort te zetten? We kijken naar een opsomming van reacties onder het Facebookbericht. Schokkende bewoording van wat men blijkbaar en vermoedelijk in nuchtere toestand, dus normaalgesproken geremd, als gemeengoed wenst te beschouwen:
...
Nee. Ik doe het niet. Zoiets wil ik liever niet op mijn blog hebben staan. Wat als ik per ongeluk gegoogled wordt en men verkeerde conclusies trekt?
Het komt er in ieder geval op neer dat veel reageerders het niet anders willen hebben. Zonder enige vorm van argument, behalve dat het -altijd- al zo is geweest (lees: zo lang de persoon in kwestie zich kan herinneren) en met vele uitroeptekens of hoofdletters komt dit met grote regelmaat voorbij in de discussie.
Nog schrijnender is de opvatting dat alle(!) tegenstanders van een Zwarte Piet moslim zijn waarbij er flink afgegeven wordt op hun religieuze gewoonten.
Dan komt er bij herhaling voorbij dat alle tegenstanders zelf zwart zijn, een ander land dan Nederland als vaderland hebben en veelal werkeloos zijn waardoor ze veel extra tijd kunnen steken in deze zaak.
'Ons land' staat of valt blijkbaar bij het behoud van een onderdeel (schmink) van een redelijk commercieel geworden feest, wat men dan een traditie placht te noemen, waaraan tevens vele culturele en religieuze eigenschappen mag worden toegedicht. Van mij hoeft het dan niet meer. Dan kies ik liever voor het uitwisselen van cadeaus tijdens één van de beide kerstdagen of de avond ervoor. In navolging van Gods grootste gift aan de mensheid. Uit Liefde.
Lees gerust dit liedje mee, over liefde. Ik wens het iedereen toe in deze discussie, waarin best naar elkaar toe gekomen kan worden. Laat harde woorden smelten en probeer eens die andere point of view uit. Alsof jij dat was. Dan kunnen we weer samenleven.
Het is goed om hierover in gesprek te gaan. Zo gemakkelijk als wij de intocht per voer- in plaats van vaartuig laten plaatsvinden, Sinterklaas op een ander kleur paard door de straten laten stappen of de goede man zelfs aan een parachute te laten binnenkomen, zo moeilijk komen we af van de knecht, 'Zwarte Piet'.
Onder het mom van cultuur en traditie is er geen beweging te krijgen in het uiterlijk en gedrag van de massa negroïde dommeriken, in sommige landstreken steevast met een Surinaams accent opvoerend, welke we toch echt het liefst in page-kledij (een schildknaap, vaak juist een wit jongenspersoon) zien verschijnen, maar dan wel zonder enige uitzondering zwart of een lichtere kleur naar bruin toe.
Zou een feest met zowel witte- als zwarte Pieten wellicht een mooie uitkomst zijn? Of is de witte mens daar te min voor. Wil men niet de landgenoot tegemoet komen door de traditie een beetje gewijzigd voort te zetten? We kijken naar een opsomming van reacties onder het Facebookbericht. Schokkende bewoording van wat men blijkbaar en vermoedelijk in nuchtere toestand, dus normaalgesproken geremd, als gemeengoed wenst te beschouwen:
...
Nee. Ik doe het niet. Zoiets wil ik liever niet op mijn blog hebben staan. Wat als ik per ongeluk gegoogled wordt en men verkeerde conclusies trekt?
Het komt er in ieder geval op neer dat veel reageerders het niet anders willen hebben. Zonder enige vorm van argument, behalve dat het -altijd- al zo is geweest (lees: zo lang de persoon in kwestie zich kan herinneren) en met vele uitroeptekens of hoofdletters komt dit met grote regelmaat voorbij in de discussie.
Nog schrijnender is de opvatting dat alle(!) tegenstanders van een Zwarte Piet moslim zijn waarbij er flink afgegeven wordt op hun religieuze gewoonten.
Dan komt er bij herhaling voorbij dat alle tegenstanders zelf zwart zijn, een ander land dan Nederland als vaderland hebben en veelal werkeloos zijn waardoor ze veel extra tijd kunnen steken in deze zaak.
'Ons land' staat of valt blijkbaar bij het behoud van een onderdeel (schmink) van een redelijk commercieel geworden feest, wat men dan een traditie placht te noemen, waaraan tevens vele culturele en religieuze eigenschappen mag worden toegedicht. Van mij hoeft het dan niet meer. Dan kies ik liever voor het uitwisselen van cadeaus tijdens één van de beide kerstdagen of de avond ervoor. In navolging van Gods grootste gift aan de mensheid. Uit Liefde.
Lees gerust dit liedje mee, over liefde. Ik wens het iedereen toe in deze discussie, waarin best naar elkaar toe gekomen kan worden. Laat harde woorden smelten en probeer eens die andere point of view uit. Alsof jij dat was. Dan kunnen we weer samenleven.
Reacties