Sport-ernst
Zit ik net lekker in mijn Nubira (heeft niks te maken met die vage site over chemtrails en ufo's maar is gewoon een auto uit Korea) van mijn halve uurtje onderweg naar mijn werk door de Drents-twentse boeren landschappen, mijn hoofd in Radio 1 en op de weg een beetje, hier en daar een prachtig gekleurde fazant ontwijkend en stukjes berm meepakkend vanwege tegemoetkomende trekkers en ander landbouwmaterieel, gaat het op de radio over serieuze zaken.
Ik noem even wat hoor want het beeld moet duidelijk zijn, beeldend en vast op je netvlies. Het gaat over China, toch geen onbetekenend landje met maar weinig in de mondiale melk te brokkelen hebbend. Dan nog wat Uruzgan. Troepen hier, uitzending daar en hele volksstammen zitten aan de radio gekluisterd vanwege hun kind, neef of sympathieke overbuurmeisje die men al diep ondergegraven waant in het zojuist platgebombardeerde gevechtsterrein. Natuurlijk gaat het over de man met het geblondeerde haar en zijn aankondiging van een film waar heel het moslimrijk van over de rooie zou kunnen gaan, wisten we maar wat de inhoud van die film zou zijn...
"We onderbreken deze berichten even voor het laatste nieuws uit de sportwereld!" klinkt er ineens een verontschuldiging en prompt daarop doet er een hoorbaar opgetogen verslaggever gespannen verslag van de eindploetering van een voor velen welbekend schaatser. Ik ken de naam alleen van een aantal pasgeboren baby's die men de laatste tijd geworpen heeft en de laatste BNners waar dat mee gebeurt is moeten Jamai en Dewi zijn geweest (Idols voor de verstandige niet-televisiekijkers onder de lezers...), dus het mocht ook wel weer een keertje hè :)
Een topsportschaatser en even later een topsportvoetbalploeg (net als die club die laatst tussen neus en lippen door 11 miljoen gemeentebelastingcenten toegeschoven heeft gekregen) in hun gespeelde spel. Een spel. Een bezigheid van een bepaalde tijd of over een bepaalde afstand waarin de ene persoon of de ene ploeg hoger moet scoren dan de ander om als winnaar uit de bus te komen.
Ik wil het niet horen! Ik wil het ook niet horen als Bassie en Adriaan weer bij elkaar zijn of hoeveel de vrouw van Paul McCartney wel of niet krijgt toegeschoven bij haar definitieve afscheid van haar ex... Het is gewoon niet eerlijk... Ik probeer me met oprechte interesse in te leven in al die wereldomvattende problematiek en schrijnende situaties, krijg ik me de uitslagen van een spel door de speakers geduwd!
Dat is net als wanneer er ergens in een groot conferentiegebouw besprekingen gaande zijn over zware milieukwesties of juist de overdrijving daarvan (ik weet het nog steeds niet...) en ik mag als oprecht geïnteresseerde daarbij aanwezig zijn. Gaan ineens de schuifdeuren achter de spreekgestoelten opzij, komen er drommen ingedronken voetbalsupporters om mij heen staan, terwijl er zich een slotscene van een voetbalwedstrijd voor mijn ogen afspeelt!
Op het scorebord staat jennend de tekst "Haha! Gefopt!" en twee rijen voor mij zie ik een stakende agent zichzelf in z'n vrije tijd een jointje opsteken... Nee, nu laat ik de fantasie even iets te ver de vrije loop :)
De schuifdeuren gaan met wegebbende haast vertroostende stembegeleiding weer dicht en de heren en dames vervolgen hun ongetwijfeld uiterst belangwekkende betoog aangaande de uitstervende Westelijke Grijze Walvis. Supporters taaien uiterst behendig en geruisloos af en op de één of andere wijze is het me onmogelijk geworden nog serieus mee te denken met het vervolg van de redevoering.
Waarom?
Dit is toch echt de enige vraag die mij rest. Wat is de meerwaarde t.o.v. de mogelijkheden die de echte sportliefhebber heeft om de laatste scores door te krijgen (SMS, mobiel internet, e-mail, ADSL) om dit op de nationale nieuwszender weer te geven?!
Wanneer is er in een sportverslag eens iets nieuwswaardigs geroepen behalve een suf rijtje van cijfers, minuten en seconden of blessures? Komt er een sporter aan het woord, laten ze die niet eerst even uithijgen nee, direct, nog met de graspollen in de bilnaad of de ogen nog uitstulpend van de vacuümtrekkende zwembril, wordt hem om zijn eerste indrukken gevraagd als ware het dat de Berlijnse muur opnieuw omver getrokken is en jarenlange onderdrukte oost-duitsers opnieuw de vrijheid tegemoet klommen.
Een uiterst intelligent en mateloos boeiend relaas volgt dan vaak, de dagelijkse beschietingen in oorlogsgebied halen het er bij lange na niet bij, vaak met een ondertoon van ongeloof in de stem van de uitgeputte sporter, zo van:"ja, wat verwacht je nu in 'svredesnaam van me zeg! Een volledige analyse van de afgelegde meters?! Die zul je krijgen ook!" en met hoorbare onvrede in de vaak wat monotone stem door hun verwoede sportpoging krijgen we meter voor meter de ervaringen te horen waarvan ik de verdenking heb dat de sporter ze aan het begin van hun carrière door een soort mental coach ingestampt hebben gekregen, om vooral maar te voorkomen dat er al te veel en te hard nagedacht zou moeten worden zo vlak na de energie-uitbarsting. Hier en daar een metertje aanpassen en voila: het verhaaltje staat er weer op. Schrijven er mensen mee ofzo? Is dit iets voor het nageslacht?
Ik snap het niet meer zo goed hoor... Misschien dat ze de EO-jongerendag, het Xnoizz-Flevofestival of Opwekking er eens tussendoor kunnen doen?! Is er weer echt iets verfrissends te melden tussen de wereldproblematieke discussies door...
Ik noem even wat hoor want het beeld moet duidelijk zijn, beeldend en vast op je netvlies. Het gaat over China, toch geen onbetekenend landje met maar weinig in de mondiale melk te brokkelen hebbend. Dan nog wat Uruzgan. Troepen hier, uitzending daar en hele volksstammen zitten aan de radio gekluisterd vanwege hun kind, neef of sympathieke overbuurmeisje die men al diep ondergegraven waant in het zojuist platgebombardeerde gevechtsterrein. Natuurlijk gaat het over de man met het geblondeerde haar en zijn aankondiging van een film waar heel het moslimrijk van over de rooie zou kunnen gaan, wisten we maar wat de inhoud van die film zou zijn...
"We onderbreken deze berichten even voor het laatste nieuws uit de sportwereld!" klinkt er ineens een verontschuldiging en prompt daarop doet er een hoorbaar opgetogen verslaggever gespannen verslag van de eindploetering van een voor velen welbekend schaatser. Ik ken de naam alleen van een aantal pasgeboren baby's die men de laatste tijd geworpen heeft en de laatste BNners waar dat mee gebeurt is moeten Jamai en Dewi zijn geweest (Idols voor de verstandige niet-televisiekijkers onder de lezers...), dus het mocht ook wel weer een keertje hè :)
Een topsportschaatser en even later een topsportvoetbalploeg (net als die club die laatst tussen neus en lippen door 11 miljoen gemeentebelastingcenten toegeschoven heeft gekregen) in hun gespeelde spel. Een spel. Een bezigheid van een bepaalde tijd of over een bepaalde afstand waarin de ene persoon of de ene ploeg hoger moet scoren dan de ander om als winnaar uit de bus te komen.
Ik wil het niet horen! Ik wil het ook niet horen als Bassie en Adriaan weer bij elkaar zijn of hoeveel de vrouw van Paul McCartney wel of niet krijgt toegeschoven bij haar definitieve afscheid van haar ex... Het is gewoon niet eerlijk... Ik probeer me met oprechte interesse in te leven in al die wereldomvattende problematiek en schrijnende situaties, krijg ik me de uitslagen van een spel door de speakers geduwd!
Dat is net als wanneer er ergens in een groot conferentiegebouw besprekingen gaande zijn over zware milieukwesties of juist de overdrijving daarvan (ik weet het nog steeds niet...) en ik mag als oprecht geïnteresseerde daarbij aanwezig zijn. Gaan ineens de schuifdeuren achter de spreekgestoelten opzij, komen er drommen ingedronken voetbalsupporters om mij heen staan, terwijl er zich een slotscene van een voetbalwedstrijd voor mijn ogen afspeelt!
Op het scorebord staat jennend de tekst "Haha! Gefopt!" en twee rijen voor mij zie ik een stakende agent zichzelf in z'n vrije tijd een jointje opsteken... Nee, nu laat ik de fantasie even iets te ver de vrije loop :)
De schuifdeuren gaan met wegebbende haast vertroostende stembegeleiding weer dicht en de heren en dames vervolgen hun ongetwijfeld uiterst belangwekkende betoog aangaande de uitstervende Westelijke Grijze Walvis. Supporters taaien uiterst behendig en geruisloos af en op de één of andere wijze is het me onmogelijk geworden nog serieus mee te denken met het vervolg van de redevoering.
Waarom?
Dit is toch echt de enige vraag die mij rest. Wat is de meerwaarde t.o.v. de mogelijkheden die de echte sportliefhebber heeft om de laatste scores door te krijgen (SMS, mobiel internet, e-mail, ADSL) om dit op de nationale nieuwszender weer te geven?!
Wanneer is er in een sportverslag eens iets nieuwswaardigs geroepen behalve een suf rijtje van cijfers, minuten en seconden of blessures? Komt er een sporter aan het woord, laten ze die niet eerst even uithijgen nee, direct, nog met de graspollen in de bilnaad of de ogen nog uitstulpend van de vacuümtrekkende zwembril, wordt hem om zijn eerste indrukken gevraagd als ware het dat de Berlijnse muur opnieuw omver getrokken is en jarenlange onderdrukte oost-duitsers opnieuw de vrijheid tegemoet klommen.
Een uiterst intelligent en mateloos boeiend relaas volgt dan vaak, de dagelijkse beschietingen in oorlogsgebied halen het er bij lange na niet bij, vaak met een ondertoon van ongeloof in de stem van de uitgeputte sporter, zo van:"ja, wat verwacht je nu in 'svredesnaam van me zeg! Een volledige analyse van de afgelegde meters?! Die zul je krijgen ook!" en met hoorbare onvrede in de vaak wat monotone stem door hun verwoede sportpoging krijgen we meter voor meter de ervaringen te horen waarvan ik de verdenking heb dat de sporter ze aan het begin van hun carrière door een soort mental coach ingestampt hebben gekregen, om vooral maar te voorkomen dat er al te veel en te hard nagedacht zou moeten worden zo vlak na de energie-uitbarsting. Hier en daar een metertje aanpassen en voila: het verhaaltje staat er weer op. Schrijven er mensen mee ofzo? Is dit iets voor het nageslacht?
Ik snap het niet meer zo goed hoor... Misschien dat ze de EO-jongerendag, het Xnoizz-Flevofestival of Opwekking er eens tussendoor kunnen doen?! Is er weer echt iets verfrissends te melden tussen de wereldproblematieke discussies door...
Reacties