Wat een ellende...
Wat een ellende komt er dan over het land heen als er zo'n bericht uitgaat dat er een meisje vermist is. De ellende wordt er niet minder op als er bijna een week later bekend wordt dat er iemand gesproken heeft over zichzelf m.b.t. dit vermiste meisje. Alsof dat nog niet genoeg is weet eigenlijk iedereen al wel bij voorbaat wat er aan de hand is. De man zal het meisje wat aangedaan hebben en in zijn tuin begraven hebben...
Toch is er nog geen mens die echt zeker weet wat er nu echt gebeurt is. Wat zegt dat? Wat zegt dat over deze mensen méér dan over wat we nog niet weten van het ongeluk/misdrijf? Let wel: ik zeg hiermee niets over de gebeurtenissen rondom Milly maar slechts over de 'berichtgeving' over dit drama. Iedereen denkt te weten dat de eigenaar van het pand wat vervolgens doorzocht is, het meisje in koele bloede iets aangedaan heeft maar laten we wel wezen: zou hij dan prompt enkele dagen later zichzelf bij de politie aangeven?
Er zijn alternatieve situatieschetsen zat te bedenken maar we doen dat niet! Hoe kan dat? Is iets wat het minst ver gezocht is meteen de waarheid? Of zelfs veroordeelbaar al voordat men met een officieel bericht vanuit de politie naar buiten komt?
In Veendam is er natuurlijk een pyromaan actief. Na twee branden, welke een paar dagen na elkaar ontstaan zijn en er zelf een dode bij te betreuren is, weten 'we' de oorzaak al. Is het er een pyromaan om te doen doden te veroorzaken? Of gaat het haar er meer om dingen in de hens te zien gaan? Een pyromaan is niet per definitie een moordenaar, lees ik op deze site uitgesproken door een forensisch psycholoog.
Is dit niet gewoon heel eng?
Hoe komen de gewone mensen om ons heen (ik schrijf heel veilig nu niet over jou als lezer of over mij als schrijver) toch steeds weer met het ergste scenario op de proppen? Zouden zij het zelf zo gedaan hebben? Slaan zij dan echt alleen maar die gebeurtenissen op die hen het minst menselijk voorkomen? Is dat het? Is dat de meeste voordehand liggende optie naast opties als:'een bizar ongeluk en in wanhoop het meisje begraven in eigen tuin' of simpelweg 'kortsluiting'?
De media vaart er wel bij. Door angstige buurt en plaatsbewoners aan het woord te laten, het liefst kinderen, voedt men, onderwijl zelf uit de wind blijvend, de om het hart geslagen angst van de kijker, mits er die avond ook nog eens geen Ziggostoring te betreuren is...
Waarom gaat angst en onzekerheid, verdenking en veroordeling toch altijd zo'n 100 keer sneller en beter de harten in dan vertrouwen en troost, liefde en waarheid? Waarom zoekt men niet 1000 maal liever naar hoop en gerechtigheid op basis van feiten? Naar geloof in wat goed is en begrip voor het niet weten? Het voordeel van de twijfel.
Begrijpt een persoon zoals jij of ik dan niet dat alleen dat naar meer levensgeluk leidt? Naar meer gevoel voor vrijheid en troost voor jezelf? En dan kom je automatisch op het punt: wat je hebt kun je weggeven. Goed voor de samenleving.
Het voordeel van de twijfel is dat je er achteraf altijd op terug kan komen zonder echt af te gaan: of je had het mis en dan: so be it. Of je had het goed en dan is dat winst! Wat je nu ziet is dat je alleen maar als een geslagen hond uit de strijd kunt komen, of je nou gelijk hebt gehad of niet.
Toch is er nog geen mens die echt zeker weet wat er nu echt gebeurt is. Wat zegt dat? Wat zegt dat over deze mensen méér dan over wat we nog niet weten van het ongeluk/misdrijf? Let wel: ik zeg hiermee niets over de gebeurtenissen rondom Milly maar slechts over de 'berichtgeving' over dit drama. Iedereen denkt te weten dat de eigenaar van het pand wat vervolgens doorzocht is, het meisje in koele bloede iets aangedaan heeft maar laten we wel wezen: zou hij dan prompt enkele dagen later zichzelf bij de politie aangeven?
Er zijn alternatieve situatieschetsen zat te bedenken maar we doen dat niet! Hoe kan dat? Is iets wat het minst ver gezocht is meteen de waarheid? Of zelfs veroordeelbaar al voordat men met een officieel bericht vanuit de politie naar buiten komt?
In Veendam is er natuurlijk een pyromaan actief. Na twee branden, welke een paar dagen na elkaar ontstaan zijn en er zelf een dode bij te betreuren is, weten 'we' de oorzaak al. Is het er een pyromaan om te doen doden te veroorzaken? Of gaat het haar er meer om dingen in de hens te zien gaan? Een pyromaan is niet per definitie een moordenaar, lees ik op deze site uitgesproken door een forensisch psycholoog.
Is dit niet gewoon heel eng?
Hoe komen de gewone mensen om ons heen (ik schrijf heel veilig nu niet over jou als lezer of over mij als schrijver) toch steeds weer met het ergste scenario op de proppen? Zouden zij het zelf zo gedaan hebben? Slaan zij dan echt alleen maar die gebeurtenissen op die hen het minst menselijk voorkomen? Is dat het? Is dat de meeste voordehand liggende optie naast opties als:'een bizar ongeluk en in wanhoop het meisje begraven in eigen tuin' of simpelweg 'kortsluiting'?
De media vaart er wel bij. Door angstige buurt en plaatsbewoners aan het woord te laten, het liefst kinderen, voedt men, onderwijl zelf uit de wind blijvend, de om het hart geslagen angst van de kijker, mits er die avond ook nog eens geen Ziggostoring te betreuren is...
Waarom gaat angst en onzekerheid, verdenking en veroordeling toch altijd zo'n 100 keer sneller en beter de harten in dan vertrouwen en troost, liefde en waarheid? Waarom zoekt men niet 1000 maal liever naar hoop en gerechtigheid op basis van feiten? Naar geloof in wat goed is en begrip voor het niet weten? Het voordeel van de twijfel.
Begrijpt een persoon zoals jij of ik dan niet dat alleen dat naar meer levensgeluk leidt? Naar meer gevoel voor vrijheid en troost voor jezelf? En dan kom je automatisch op het punt: wat je hebt kun je weggeven. Goed voor de samenleving.
Het voordeel van de twijfel is dat je er achteraf altijd op terug kan komen zonder echt af te gaan: of je had het mis en dan: so be it. Of je had het goed en dan is dat winst! Wat je nu ziet is dat je alleen maar als een geslagen hond uit de strijd kunt komen, of je nou gelijk hebt gehad of niet.
Reacties
Wat is het alternatief? Iedereen is onschuldig en lief en aardig tot zijn schuld is bewezen? Noem ik geen vertrouwen in de medemens, maar naïviteit. Wat zou het dat ik die man als gruwelijke dader zie? Er kunnen tientallen dingen gebeurd zijn waardoor Milly is overleden.. misschien was het een ongeluk ja.. maar het feit dat hij haar gewoon in zijn eigen tuin heeft begraven.. een week lang die ouders door een hel heeft laten gaan.. alleen daarom al is hij voor mij genoeg dader en zou hij gestraft moeten worden. En niet met een jaartje cel en wat gesprekjes met een psychiater, van mij mag iemand die tot zoiets in staat is voor de rest van z'n leven de cel in..
Is altijd maar van het goede in de mens uitgaan niet ook enigszins naïef? Mensen zijn volgens mij niet per definitie van nature goed. Het irriteert me mateloos dat er in Nederland zo'n soft beleid is.. waardoor mensen die zulke misdrijven begaan na een paar jaar, of zelfs tijdens proefverlof, gewoon weer hetzelfde kunnen doen. Goed, is een andere discussie, maar het eeuwige vertrouwen in het goede van de mens ligt wel ten grondslag aan dat beleid.
“Slaan zij dan echt alleen maar die gebeurtenissen op die hen het minst menselijk voorkomen? Is dat het? Is dat de meeste voordehand liggende optie naast opties als:'een bizar ongeluk en in wanhoop het meisje begraven in eigen tuin' of simpelweg 'kortsluiting'?”
Ik heb geen idee wat zich afgespeeld heeft daar.. en er zijn waarschijnlijk maar twee mensen die dat wel weten, waarvan er één dood is. Het maakt me om eerlijk te zijn ook geen bal uit wat er zich precies heeft afgespeeld.. ik vind de opties die je noemt allemaal even gruwelijk, en allemaal even veroordelingswaardig.
“Waarom gaat angst en onzekerheid, verdenking en veroordeling toch altijd zo'n 100 keer sneller en beter de harten in dan vertrouwen en troost, liefde en waarheid? Waarom zoekt men niet 1000 maal liever naar hoop en gerechtigheid op basis van feiten? Naar geloof in wat goed is en begrip voor het niet weten? Het voordeel van de twijfel.”
Oh ik zou zo graag willen dat ik dat kon.. ik wou dat ik uit kon gaan van het voordeel van de twijfel, omdat mensen dat waard zijn.. maar de mens heeft in mijn ogen te vaak bewezen dat ze dat vertrouwen niet waard is. Ik heb aan de ene kant groot respect voor de mensen die dat wel kunnen.. maar aan de andere kant vraag ik me af wat diezelfde mensen doen als ze hun buurman een gat in de tuin zien graven terwijl er een twee deuren verderop een meisje vermist wordt. Ik probeer hier niet mee te zeggen dat vertrouwen slecht is, maar wel dat tomeloos vertrouwen niet per se de beste keus is.
Ik hoop wel één en ander voor je in een wat genuanceerder daglicht te hebben kunnen stellen Leonie ;)
"Is altijd maar van het goede in de mens uitgaan niet ook enigszins naïef?"
Graag niet mijn reactie op het gebeuren overtrekken nu hè? Ik geef gerust toe dat ik zelf ook gemakkelijk mee ga in de meest voordehandliggende mogelijkheid maar niets is waar tot het onderzoek afgerond is.
Mooi geschreven en ik begrijp je 'frustratie' of 'vraag'...;-)
Moeilijk te zeggen. Mensen kicken over het algemeen op sensatie, het liefst zoveel mogelijk. Dat er meer achter een moordenaar of pyromaan schuil gaat, wordt niet over nagedacht. In hun ogen zijn het gekken die zo snel mogelijk achter gesloten ramen en deuren moeten zitten..
Ik ben het wel met je eens..Vaak als er weer zoiets is gebeurd en helemaal nu betreffende Millie en Veendam, ga ik ook nadenken over de personen achter de misdaad..
Wanhoop, woede..tja zeg het maar..Waarom doen mensen dingen zoals ze het doen? Het is niet goed te praten maar ik geloof gelijk dat er een reden achter zit..
Misschien zal dit altijd een raadsel blijven, misschien komt het uiteindelijk wel uit..
Tot die tijd: Well done voor je blog oftewel RESPECT!
Enne..tot morgen! ;-)
Groetjes Sharon