MEER van jezelf

Ik weet al waar MEER eigenlijk voor staat! Het staat voor 'meer' van jezelf :)

Waarom denk ik dat?
Omdat ik degene ben die het blad mag uitdelen en men dus voor vragen bij mij terug mag komen. Ik sta immers het dichtst bij? Ik ben toch de buur of vriend die het nodig vond om de ander van een dergelijke glossy te voorzien?

Maar hoe zit dat dan met de inhoud? Is dat niet allemaal wat te vaag en on-Bijbels?
Ik denk dat de manier van benaderen zoals men dit bij een dergelijke vraag doet, niet klopt bij de doelstelling die de makers bij het blad gehad moeten hebben. Ik weet niet eens of er een heldere doelstelling geformuleerd is behalve dan dat men de lezer meer wilde laten nadenken over de onzichtbare dingen van het leven. Eventjes wilde men de geadresseerde als het ware optillen uit de mistige sleur van alledag. Een anti-roest voor de vastgeroeste medemens die, eenmaal in beweging gekomen door de mogelijkheden die bekende Nederlanders hen voorhouden, zich onherroepelijk aan de afzender richten zullen en niet aan de zo onbereikbare bekende Nederlanders.

Toch altijd maar weer die bekende Nederlanders hè? Wordt men daar niet een beetje flauw van?
Als dat zo zou zijn dan zou die televisie lang niet meer zo interessant zijn vermoed ik. Dan zou men wel naar plaatselijke musicals gaan i.p.v. de grote Joop vd Ende producties. Dan zou men Goede Tijden, Slechte Tijden wel uit laten. Maar nee: die kijkcijfers blijven al jarenlang behoorlijk hoog en overschaduwen bij tijd en wijle zelfs de aantallen waar het gevestigde achtuurjournaal dagelijks mee scoort. De bekende Nederlanders zijn de nieuwe goden. De nieuwe politici. De nieuwe dominees...

Of je het nou leuk vindt of niet: ga 'savonds een rondje lopen door de wijk en aanschouw, veelal zonder al te veel gluurwerk, de activiteiten in de huiskamer. Een vaak wat eenzame computer of laptop in de achterkamer, de televisie prominent aan de straatkant met wat mensen er onderuitgezakt tegenover. Dat is waar men dagelijks mee gevoed wordt. Dat is waar de mening door gevormd wordt. Dat is waar men om lacht, huilt en van opkijkt.

Okee, goed dan. Wat ga ik de mensen dan precies in de brievenbus duwen?
Ik zeg: een blad vol herkenbare zaken (met natuurlijk een sticker of inlegvelletje van de contactpersoon in jouw kerk of met jezelf als afzender!), voor een zeer brede laag van de Nederlandse bevolking. MEER+ waarin bekende en onbekende mensen het bovennatuurlijke raken in de interviews en schrijfsels die we voorbij zien komen. Ieder vanuit zijn of haar eigen opvatting. Maar ieder mèt een opvatting.

"Waw. Er ìs meer."
"En ik had het nog wel zo goed weggestopt..."
"Heb ik misschien dan nog wel last van die geestenspelletjes van toen?" (blz. 51)
"Wat een eeenig tasje!" (achterpagina)
"Dát is er dus aan de hand bij ons in de buurt..." (blz. 17 en 78)
"...zou wat zijn zeg, helemaal geen geluid om me heen..." (blz. 27)
"Die klinkt helemaal niet zo christelijk!" (blz. 44)
"Ik ben eigenlijk net als Lex... Maar zoals Catharina er in zit is ook gaaf!" (blz. 36 en 56)
"Een gelovige? Nooit geweten :)" (blz. 7)
"Dat ge-oordeel vind ik inderdaad ook maar helemaal niks!" (blz. 8)
"...hm. Dan ben ik ook nog niet officieel gelovig." (blz 49)

En zo is er nogal wat te bedenken over wat er zoal bedacht kan worden door de doelgroep, bij het lezen van dit fraai ogende blad. Dan is het jouw beurt. Of die van je kerk. Niet dat ik zeker weet of dat ook de bedoeling is van de bedenkers. Het zal zo gaan! Jij bent toch de afzender? Jij hebt toch zo'n levend geloof dat ze het allang aan jou gezien hebben: dat is er eentje die er MEER van weet?