Facebookprivacy: een contradictie

Vandaag viel me pas iets op. Iets wat blijkbaar al veel langer rond ging, wat ik opmaak uit dit artikel. 'Facebookbericht zaait nutteloze paniek'. Er kwam een hele stroom aan berichten voorbij met allemaal dezelfde tekst. Strekking:
"Ik blijf graag privé vrienden met jullie".
"Daarom wil ik dat jij je instellingen voor mijn facebookaccount veranderd".
"Jouw vrienden mogen niet zien wat jij tegen mij zegt, of welke dingen je van mij leuk vind".
"Plak dit bericht op je eigen prikbord, zodat je vrienden dit ook weer kunnen delen."

...tsja.

Als je het zo leest is het misschien al een beetje gekker dan in het originele bericht. Waarom gek? Omdat Facebook geen biechtstoel is. Geen afgesloten kamer waar jij en je vriend één op één gesprekken kunnen houden. Omdat Facebook een schoolplein is. Een kroeg. Een aula. Een kerkzaal waar je elkaar terloops ontmoet of tijdens de koffie. Een wachtkamer bij de dokter. Een drukke winkel waar je niet direct aan de beurt bent.

Je praat wat met elkaar, tapt wat moppen. Je laat de laatste kiekjes op de smartphone desgewenst voorbij komen. Je praat de ander bij over de status van je ziekte, als jij dat wilt.

Als jij dat niet wilt, dan doe je dat niet. Dan wacht je op een beter moment, dat je met die ander alleen bent. Dat je de ander een telefoontje doet of langs laat komen op de koffie. En zo is dat online niks niet anders. Iedere smartphone of computer kent de mogelijkheid afbeeldingen in het geheugen te zetten en op een andere plaats op internet weer tevoorschijn te halen. Zodoende is geen enkele pagina of blog of stream ècht privé. Dat kan helemaal niet. Dat is een schijnprivé.

Uiteindelijk ben jij altijd de gene die bepaald wat voor informatie er mogelijkerwijs gedeeld mag gaan worden met de rest van internet.

Dat is het. Facebook noemt je connecties 'vrienden' en instellingen privé. Maar ís dat dan ook werkelijk zo? Het is uiteindelijk allemaal in jouw handen wie er mogelijk jouw kinderen mogen bekijken. Wie er jouw hartenkreten zullen horen. Waar jouw stem te horen zal mogen zijn.

Dat lijkt frustrerend, maar ik zou dat meer willen laten zien als iets moois. Er valt zoveel te delen waarmee je anderen een warm gevoel kunt geven, kunt laten lachen, gieren soms! De ander weer aan het nadenken zetten of laten grienen, laten breken van emotie, waarom niet? Er is zoveel mogelijk door de constructie die Sociale Media heet, dat je dat helemaal niet moet willen afschermen. Je moet alleen heel goed weten wat je er op wilt hebben, en wat niet. En voor het overige hebben we altijd nog de mogelijkheid om elkaar op te zoeken, uit te nodigen en in vertrouwen te nemen. Misschien toch maar weer eens e-mail versturen met je verhaal er in. Of een een fotoalbum volplakken. Is nog gezelliger ook, zo bij een bakje koffie ;)