Dag #Sinterklaas


Het sinterklaasfeest is mij zo langzamerhand een flinke doorn in het oog aan het worden. Niet alleen omdat er steeds meer van een discussie omheen hangt van rassendiscriminatie en het van groot commercieel belang is geworden, meer dan dat het een echt leuk volksfeest is, maar vooral omdat het volstrekt nergens op slaat. Het heeft geen enkele educatieve waarde voor onze kids. Ze worden er vooral hebberig van en als het aan de detailhandel ligt vind heel Nederland binnenkort, bij thuiskomst van hun zomervakantie al een dik speelgoedboek op de deurmat.



Kinderen liggen er wakker van, gaan steeds vermoeider door het leven gaandeweg de pakjesavond dichterbij komt. Het idee van rondsluipende vreemde figuren, oude-van-dagen die met hun paarden en acrobatische gekkies onze zonnepanelen dreigen te vernielen. Een joekel van een surprise welke voor stoomboot zou moeten doorgaan zou zomaar ineens door wat voor ingang dan ook in een modern huis binnengekomen moeten zijn. Het past eenvoudigweg niet meer in de kinderlogica van deze tijd. Het jaagt hen toch gewoonweg angst aan? Als ze er vragen over stellen zien zij ons, de opvoeder, ineens lacherig omgaan met huisvredebreuk. De volwassenelogica echter, is eveneens ver te zoeken.

Zo mijmeren wij over cultuur en identiteit welke wij jaarlijks bij dit feest zouden moeten omarmen. We besteden vele uurtjes talkshow, als zaten wij nog middenin de jaarlijkse komkommertijd, alsmede avond aan avond kostbare sinterklaasjournaalzendtijd aan dit steeds minder goed te plaatsen volksfeest om wat voor reden dan ook. Sinterklaas in een zijspan? Sinterklaas in een brandweerwagen? Het raakt nergens meer aan de prachtige legende van de alleengaande weldoener van weleer. Wellicht zouden wij de onvolprezen Russische commandant Alexander von Benckendorff met zijn deels islamitische strijders-gevolg een wat prominentere rol in ons cultureel verslag dienen te geven? Door deze heldenclub mogen wij ons immers al 200 jaar in ieder geval een koninkrijk noemen?

De kinderen gaat het vooral om de cadeaus en natuurlijk ook het invullen van de officiële lestijd die men daarmee wenst te vullen op school. Hoe komen wij zo eenvoudig mogelijk van de verplichting een surprise of gedicht te maken, af? (www.rijm.nu werkt prima ;) ) Wie heeft wie met lootjestrekken in combinatie met een verlanglijstje geeft slechts de echte durfals de mogelijkheid eens met kop-en-schouder boven de rest uit te komen: zij houden hun lootje geheim, maken een prachtige surprise en rijmen dat het een lieve lust is. Tevens wijken zij van het verlanglijstje af zichzelf verheugend op een verraste ongeloofwaardigheid uitstralend gezicht, niet zelden in realiteit die van een beteuterde. Op het lijstje stond immers iets anders?

Hierbij zou ik graag willen overgaan tot afschaffing van dit onbegrijpelijke gebeuren. Als het dan toch over het uitwisselen van cadeaus en lieve rijmwoorden gaat, terwijl van al dat andere er helemaal niets meer in onze cultuur terug te vinden is, waarom dan niet gewoon de decembermaand tot kerstmaand bombarderen?

Sinterklaas staat zelfs bij velen al een warme en decoratief heel soms best fraai ogende verandering van huis en tuin in de weg (want kerst vóór sinterklaas zelfs al noemen is een nationale doodzonde, zo lijkt). Ik zie zo voor mij dat Kerst, een feest van genade, licht en gaven, de basis voor vergeving, vrede en delen. met elkaar een veel betere invulling is voor het warm samenzijn, gezellig, bewust, zonder kinderangst of alomtegenwoordig onbegrip. Kerstavond: pakjesavond. Kerstochtend: de boodschap van Kerst. Daarna elkaar opzoeken voor warmte en geluk. Trek er een week voor uit en we kunnen er weer een heel nieuw jaar stevig tegenaan :)

Ik zou mij daar zeer goed en zonder enig gevoel van leegte of zich opdringende nostalgische gevoelens, naar kunnen voegen. Wat jij?

Reacties

Populaire posts