Reactie op het Reformatorisch Dagblad
Wat een reacties en media-aandacht nog voor The Passion in Rotterdam. Het Nederlands Dagblad nog overwegend positief met hier-en-daar een kritische noot. Het NRC en de Volkskrant met weinig lovende kritieken. Twitteraars die de hashtag #thepassionrdam tot Trending Topic-waardigehoogte wist te brengen.
Er zijn zeer redelijke beschouwingen n.a.v. dit spektakel gepubliceerd zoals hier in Elsevier: http://www.elsevier.nl/web/Opinie/Commentaren/335449/Niks-mis-met-Jezus-lijden-als-spektakel-op-tv.htm
Hoe dan ook: van het artikel in het Reformatorisch Dagblad ben ik echt geschrokken: http://www.refdag.nl/opinie/welbeschouwd/the_passion_stop_poppenkast_rond_pasen_1_635322
Dit is sowieso geen objectieve verslaggeving en geeft mij zelfs geen gevoel van een oprechte weergave van een mening. Alles is er op gericht, zo lijkt het, om dit evenement in een kwaad daglicht te stellen en alle registers gaan daarvoor open.
Madonna
Er zijn zeer redelijke beschouwingen n.a.v. dit spektakel gepubliceerd zoals hier in Elsevier: http://www.elsevier.nl/web/Opinie/Commentaren/335449/Niks-mis-met-Jezus-lijden-als-spektakel-op-tv.htm
Hoe dan ook: van het artikel in het Reformatorisch Dagblad ben ik echt geschrokken: http://www.refdag.nl/opinie/welbeschouwd/the_passion_stop_poppenkast_rond_pasen_1_635322
Dit is sowieso geen objectieve verslaggeving en geeft mij zelfs geen gevoel van een oprechte weergave van een mening. Alles is er op gericht, zo lijkt het, om dit evenement in een kwaad daglicht te stellen en alle registers gaan daarvoor open.
Madonna
Men begint met een opsomming van bedenkelijke activiteiten rondom
de persoon van Jezus. Dan Brown's Laatste Avondmaal, Madonna aan het kruis en het Judasevangelie
gaan voor in de rij. Waar, blijkbaar, ook The Passion te Rotterdam naadloos op
aansluit. Er wordt althans de lezer een gedachte ingeprent dat Dan Brown,
Madonna en het Judasevangelie de intentie hebben gehad mensen in aanraking te
brengen met het Goede Nieuws van Jezus Christus. "Je zou kunnen denken dat...".
Hoe gemakkelijk is dan ook de conclusie dat dit in geen van de hiervoor genoemde
voorbeelden het geval geweest is.
Negatieve benadering
Wanneer men dan toch verder ingaat op het evenement The Passion in Rotterdam dan is dat vrij snel in het negatieve getrokken en bedient men zich van commentaren uit seculiere(!) media. Danny de Munk moet aan de schandpaal vanwege een titel uit een liedje wat hij als kindsterretje heeft moeten zingen, Dit gaat evenwel geheel voorbij aan het gegeven dat het bedoelde woord in deze titel genoemd wordt in verband met een gevoel: de complete verlatenheid, eenzaamheid, er alleen voor te staan op dat moment. Ik zie hier eerder een overeenkomst dan een verschil tussen de acteur en de Hoofdpersoon. Bovendien mis ik in dit punt van kritiek werkelijk alles wat te maken heeft met vergeving, genade en een nieuwe kans. Ik zie deze acteur( s) nu als mensen waar het Zaad gezaaid is. En hoe! Zij hebben het Evangelie moeten opzuigen alsof ze het al jaren kennen, om op die manier zo geloofwaardig mogelijk over te kunnen komen.
Jesus (1979)
Dan de afwijzing op het feit dat zeker een groot gedeelte van de bekende Nederlanders en met name Danny de Munk, weinig met het geloof heeft en de Munk zelfs aangegeven heeft de Bijbel nooit gelezen te hebben: na vluchtig onderzoek ontdekte ik dat er in de film 'Jesus' uit 1979 een acteur de rol van Jezus op zich genomen heeft die 4 jaar eerder nog in een vampierenfilm heeft gefigureerd. De man noemt zichzelf in een interview uit 2001 nog een 'lapsed catholic' wat zeer goed te vergelijken is met iemand zoals Frans Bauer (Petrus) en Berget Lewis (Maria) hun geloofsovertuiging beschreven in een interview in 'De Wereld Draait Door', enige dagen voor de uitzending.
Het is bekend dat zo'n 200 miljoen kijkers na het zien van de film 'Jesus', - inmiddels ook in 1100 verschillende talen uitgebracht -, een keuze voor Hem hebben gemaakt. Ik denk dat we gerust mogelijk concluderen dat de zegen van God niet afhangt van de middelen die er ingezet worden. Of het nou muziek is, beeld, mensen, film, beelden in een kerk, of de Bijbel op een iPhone, maar dat er vanuit de organisatie een oprechte intentie en afhankelijke opstelling moet zijn naar de hemelse Vader.
Toneel of echt?
Wat vervolgens voor iedere kijker volstrekt helder geweest moet zijn maar door het Reformatorisch Dagblad in het belachelijke is getrokken: de interviews van de mensen bij het kruis zouden tegenstrijdig zijn met de uitroep van het publiek dat Bar-abbas vrijgelaten zou moeten worden. Als men dan toch een vergelijking op dit vlak zou willen maken dan zou ik veel meer de conclusie hebben getrokken dat dat een prachtige overeenkomst oplevert met het oorspronkelijke verhaal: dat het volk rondom Jezus in zeer korte tijd Hem eerst op handen gedragen heeft maar vlak daarop de dood in heeft gescandeerd. Voor alle duidelijkheid: het waren levende getuigenissen daar bij dat kruis in de processie terwijl de roepende menigte de autocue las en wist dat het bij het spel hoorde dit luid te roepen...
Superheilige
Men voert ook Philip Freriks op als superheilige die opzettelijk de argeloze kijker op het verkeerde been trachtte te zetten, maar ook daar zit een knoert van een denkfout in omdat presentator(!) Freriks nou net niet onderdeel is van het toneelstuk maar slechts een verteller van wat er te melden is. Dat is ook de reden waarom Philip en Antoinette elkaar gewoon bij hun eigen naam noemen, als collegapresentatoren die deelnemen aan dit spektakel en Philip niet als Mattheus, Marcus, Lucas of Johannes ten tonele verschijnt. Hij mag zich (en het publiek) dat dus hardop (doen) afvragen. Sterker nog: ik denk dat dit juist een prachtig moment is om het verhaal echt te planten en voor de toeschouwer geschiedenis te laten worden. "Wat denkt u?!" Weer gaat men (ik lees dat het hier zelfs de adjunct-hoofdredacteur betreft die dit geschreven heeft) zich te buiten aan scheve vergelijkingen als ware Philips Freriks de apostel Paulus zelf. Dat laat ik aan dhr. de Bruijn zelf over ;).
Evangelisch?
Dan is er in dezelfde alinea nog de suggestie dat Danny de Munk vanaf de brug beter een in liedvorm vertolkte oproep tot bekering had kunnen zingen dan een liedje waaruit te weinig zou blijken waar een ware bekering uit zou moeten bestaan. Dit wekt de suggestie dat dit evenement een regelrechte evangelisatiecampagne zou betreffen. Denk dat niet. Dan zou Jezus inderdaad beter door Henk Binnendijk gespeeld moeten worden en Petrus door Andries Knevel, wellicht. Toch benieuwd wie er dan in plaats van Charly Lutske als Judas zou moeten komen.
Mensen moeten weer weten wat Pasen echt inhoudt. Niet wat er kan op twee vrije dagen en dat er dan weer veel dieren het levenslicht zien. Dat laten we maar aan de commercie en programma's als 'Vroege Vogels' over. Wel wat nu echt de geschiedenis van dit gebeuren was. Daarop zou je het moeten bekritiseren. Zeiden ze écht dit-of-dat? Was Jezus écht onschuldig dan? Had Hij vrienden die Hij nam zoals ze wáren? Hoef ik echt alleen maar tot Hém te bidden? Te zingen? Me uit te strekken?
Waw, als het dát is wat deze uitvoering teweeg brengt bij de mensen die er mogelijk alleen maar om het spektakel, de bekende Nederlanders en de bekende liedjes heen zijn gegaan of naar gekeken hebben, dan zeg ik: doen!
Waar het om gaat
De laatste twee alinea's laat ik voor wat ze zijn. Dat zal de R.D.-lezer aanspreken en een reden geven dergelijke artikelen te blijven lezen. Toch kan men zich simpelweg niet bedienen van kritiek als het zo de plank mis slaat. Ik weet nog wel twee 'planken' die sowieso een kleine anderhalf uur lang vol op in beeld zijn geweest van zo'n 2 miljoen kijkers (Uitzending Gemist meegeteld). Laat het op hun netvlies gebrand staan. Laat hen, elke keer weer als ze hun 'Hollandse hits'-CD weer een keer beluisteren en er liedjes voorbij komen die ook bij The Passion Rotterdam ten gehore gebracht zijn, de ontroerende beelden en woorden weer in hun gedachten krijgen. Zodat ze wéten waar hun hulp vandaan komt. Wie er voor hen geleden heeft. Wie het weer goed gemaakt heeft tussen hen en God.
Negatieve benadering
Wanneer men dan toch verder ingaat op het evenement The Passion in Rotterdam dan is dat vrij snel in het negatieve getrokken en bedient men zich van commentaren uit seculiere(!) media. Danny de Munk moet aan de schandpaal vanwege een titel uit een liedje wat hij als kindsterretje heeft moeten zingen, Dit gaat evenwel geheel voorbij aan het gegeven dat het bedoelde woord in deze titel genoemd wordt in verband met een gevoel: de complete verlatenheid, eenzaamheid, er alleen voor te staan op dat moment. Ik zie hier eerder een overeenkomst dan een verschil tussen de acteur en de Hoofdpersoon. Bovendien mis ik in dit punt van kritiek werkelijk alles wat te maken heeft met vergeving, genade en een nieuwe kans. Ik zie deze acteur( s) nu als mensen waar het Zaad gezaaid is. En hoe! Zij hebben het Evangelie moeten opzuigen alsof ze het al jaren kennen, om op die manier zo geloofwaardig mogelijk over te kunnen komen.
Jesus (1979)
Dan de afwijzing op het feit dat zeker een groot gedeelte van de bekende Nederlanders en met name Danny de Munk, weinig met het geloof heeft en de Munk zelfs aangegeven heeft de Bijbel nooit gelezen te hebben: na vluchtig onderzoek ontdekte ik dat er in de film 'Jesus' uit 1979 een acteur de rol van Jezus op zich genomen heeft die 4 jaar eerder nog in een vampierenfilm heeft gefigureerd. De man noemt zichzelf in een interview uit 2001 nog een 'lapsed catholic' wat zeer goed te vergelijken is met iemand zoals Frans Bauer (Petrus) en Berget Lewis (Maria) hun geloofsovertuiging beschreven in een interview in 'De Wereld Draait Door', enige dagen voor de uitzending.
Het is bekend dat zo'n 200 miljoen kijkers na het zien van de film 'Jesus', - inmiddels ook in 1100 verschillende talen uitgebracht -, een keuze voor Hem hebben gemaakt. Ik denk dat we gerust mogelijk concluderen dat de zegen van God niet afhangt van de middelen die er ingezet worden. Of het nou muziek is, beeld, mensen, film, beelden in een kerk, of de Bijbel op een iPhone, maar dat er vanuit de organisatie een oprechte intentie en afhankelijke opstelling moet zijn naar de hemelse Vader.
Toneel of echt?
Wat vervolgens voor iedere kijker volstrekt helder geweest moet zijn maar door het Reformatorisch Dagblad in het belachelijke is getrokken: de interviews van de mensen bij het kruis zouden tegenstrijdig zijn met de uitroep van het publiek dat Bar-abbas vrijgelaten zou moeten worden. Als men dan toch een vergelijking op dit vlak zou willen maken dan zou ik veel meer de conclusie hebben getrokken dat dat een prachtige overeenkomst oplevert met het oorspronkelijke verhaal: dat het volk rondom Jezus in zeer korte tijd Hem eerst op handen gedragen heeft maar vlak daarop de dood in heeft gescandeerd. Voor alle duidelijkheid: het waren levende getuigenissen daar bij dat kruis in de processie terwijl de roepende menigte de autocue las en wist dat het bij het spel hoorde dit luid te roepen...
Superheilige
Men voert ook Philip Freriks op als superheilige die opzettelijk de argeloze kijker op het verkeerde been trachtte te zetten, maar ook daar zit een knoert van een denkfout in omdat presentator(!) Freriks nou net niet onderdeel is van het toneelstuk maar slechts een verteller van wat er te melden is. Dat is ook de reden waarom Philip en Antoinette elkaar gewoon bij hun eigen naam noemen, als collegapresentatoren die deelnemen aan dit spektakel en Philip niet als Mattheus, Marcus, Lucas of Johannes ten tonele verschijnt. Hij mag zich (en het publiek) dat dus hardop (doen) afvragen. Sterker nog: ik denk dat dit juist een prachtig moment is om het verhaal echt te planten en voor de toeschouwer geschiedenis te laten worden. "Wat denkt u?!" Weer gaat men (ik lees dat het hier zelfs de adjunct-hoofdredacteur betreft die dit geschreven heeft) zich te buiten aan scheve vergelijkingen als ware Philips Freriks de apostel Paulus zelf. Dat laat ik aan dhr. de Bruijn zelf over ;).
Evangelisch?
Dan is er in dezelfde alinea nog de suggestie dat Danny de Munk vanaf de brug beter een in liedvorm vertolkte oproep tot bekering had kunnen zingen dan een liedje waaruit te weinig zou blijken waar een ware bekering uit zou moeten bestaan. Dit wekt de suggestie dat dit evenement een regelrechte evangelisatiecampagne zou betreffen. Denk dat niet. Dan zou Jezus inderdaad beter door Henk Binnendijk gespeeld moeten worden en Petrus door Andries Knevel, wellicht. Toch benieuwd wie er dan in plaats van Charly Lutske als Judas zou moeten komen.
Mensen moeten weer weten wat Pasen echt inhoudt. Niet wat er kan op twee vrije dagen en dat er dan weer veel dieren het levenslicht zien. Dat laten we maar aan de commercie en programma's als 'Vroege Vogels' over. Wel wat nu echt de geschiedenis van dit gebeuren was. Daarop zou je het moeten bekritiseren. Zeiden ze écht dit-of-dat? Was Jezus écht onschuldig dan? Had Hij vrienden die Hij nam zoals ze wáren? Hoef ik echt alleen maar tot Hém te bidden? Te zingen? Me uit te strekken?
Waw, als het dát is wat deze uitvoering teweeg brengt bij de mensen die er mogelijk alleen maar om het spektakel, de bekende Nederlanders en de bekende liedjes heen zijn gegaan of naar gekeken hebben, dan zeg ik: doen!
Waar het om gaat
De laatste twee alinea's laat ik voor wat ze zijn. Dat zal de R.D.-lezer aanspreken en een reden geven dergelijke artikelen te blijven lezen. Toch kan men zich simpelweg niet bedienen van kritiek als het zo de plank mis slaat. Ik weet nog wel twee 'planken' die sowieso een kleine anderhalf uur lang vol op in beeld zijn geweest van zo'n 2 miljoen kijkers (Uitzending Gemist meegeteld). Laat het op hun netvlies gebrand staan. Laat hen, elke keer weer als ze hun 'Hollandse hits'-CD weer een keer beluisteren en er liedjes voorbij komen die ook bij The Passion Rotterdam ten gehore gebracht zijn, de ontroerende beelden en woorden weer in hun gedachten krijgen. Zodat ze wéten waar hun hulp vandaan komt. Wie er voor hen geleden heeft. Wie het weer goed gemaakt heeft tussen hen en God.
Reacties
Het was inderdaad duidelijk te zien dat dat ook de insteek was, door de schermen waarop het met grote letter geprojecteerd werd. Wij konden dat zelfs als kijker thuis zien, vast niet geheel toevallig of per ongeluk :)
Hoe dan ook, heb er van genoten. Deels trots op zo'n megaproductie door gelovige mensen, deels trots op dit land die zulke evenementen niet afwijst maar ondersteunen wil. Dankbaar voor dergelijke mogelijkheden die we nog krijgen in Nederland. Dankbaar voor dit goede Nieuws wat we mogen uitdelen aan wie het maar horen wil. Voor de mogelijkheden die zich hierdoor weer voordoen op werk- en woonplek om gesprekken te beginnen n.a.v. The Passion. Noem maar op.