Minimumleeftijd: schijnveilig en schijnheilig
Dank u, België. We gaan het er weer heerlijk uitvoerig over hebben, ook bij de noorderburen. Zo ook bij Radio 1 #didd met presentator Herman Wegter die Emmeliek Boost (Opvoeddesk) en Elsbeth Teeling (Relaxte moeder, maar gelukkig bestaan er ook relaxte vaders) met elkaar laat praten over de minimum leeftijdsgrens voor sociale media.
Luister het hier terug.
In Nederland mogen kinderen vanaf 13 op sociale media, met uitzondering van LinkedIn (16), met dien verstande dat de ouder(s) hier toestemming voor moeten geven. In België heeft men die voorwaarde veranderd in de voorwaarde dat scholen de kinderen goed moeten voorzien van informatie over deze manier van communiceren en de gevolgen daarvan voor henzelf en anderen. Ook wil België de socialmediabedrijven verantwoordelijk stellen voor te jonge gebruikers. Er zal een toezichthouder op gezet worden om dit bij hen aan de kaak te stellen. Nemen deze bedrijven hun verantwoordelijkheid vervolgens niet serieus dan kunnen er boetes volgen.
De Nederlandse leeftijdsgrens van 16 jaar of 13 jaar mét toestemming van een ouder is bij dezen achterhaald. België zet in op een actieve benadering van het probleem middels overheidsbemoeienis.
Wat gaat er nu mis in Nederland?
1. een schijnveiligheid
omdat kinderen sociale media kunnen installeren en gebruiken wanneer zij willen;
omdat ouders de indruk krijgen dat kinderen er blijkbaar 'aan toe zijn' op een bepaalde leeftijd;
omdat ouders kunnen denken dat zij er vanaf dat moment niet voor verantwoordelijk zijn;
omdat de frustratie over jongeren op hun mobiel niet afneemt maar juist toeneemt, zowel in het gezin als op school en elders;
omdat er geen strenge controle op is.
Zomaar wat punten. Er zijn vast nog meer dingen te bedenken. Waar het op neer komt is dat er wel een regel is maar dat dat niet gecontroleerd wordt, alsof dat niet hoeft. Het geeft zoveel signalen af behalve wat we willen: het middel gebruiken voor goede dingen. Hen er gelukkiger van zien worden. Dat maak ik op uit de frustraties die er zijn op scholen, verenigingen en in gezinnen.
"Ze doen elkaar van alles aan!"
"Ze worden er onzeker van!"
"Het is tijdverspilling!"
"Er is pestgedrag!"
Wat gaat er nog meer mis?
2. een schijnheiligheid
omdat die categorie van mensen die van alles over de jeugd roept zelf ook niet half weet hoe men er gebruik van moet en kan maken.
Volwassenen vormen zich een beeld van sociale media door berichten die men erover leest i.p.v. dat men zelf ook een profiel heeft en er mee aan de gang gaat.
Volwassenen gedragen zich ook onbehoorlijk, pesterig, drammerig en egoïstisch.
Volwassenen kicken zelf ook op likes en reacties.
Volwassenen kijken zelf ook bij het minste of geringste op hun telefoon zonder dat de kinderen zien waarvoor.
Opvoeden is voorleven.
Elk kind is uniek. Elke volwassenen ook. Niet elke volwassene is in staat om op verantwoorde wijze om te gaan met drank, films of vuurwerk. Toch zeggen we feitelijk: na die-en-die leeftijd ligt de verantwoordelijkheid bij jou. Dat ligt in het verlengde van wat wij weten over de ontwikkeling van de mens. Een leeftijdsgrens echter houdt in mijn optiek juist veel te weinig rekening met de ontwikkeling van het individu. Een persoonlijkheid wordt grotendeels gevormd door gezin, familie, de omgeving zoals vrienden, school (zelfs per onderwijzer verschillend), dorp/stad, regio, land, noem maar op. Ook ontwikkelen meisjes en jongens zich op verschillende gebieden eerder of later. Moeten we daar dan ook maar een waarschuwing voor afgeven?
Eigenlijk zou je dus kunnen zeggen dat we nog verder kunnen gaan in de maatregelen zoals België die gesteld heeft. Geen leeftijdsgrens meer, zoals die er ook niet is voor snoep of frisdrank (wat een suiker!). Kinderen vanaf de eerste klas meenemen in een continue en consequent verhaal waardoor ze zich bewust gaan worden van de impact en invloed die zij hebben op de mensen om hen heen (ook en zeker positief!) en omgekeerd. Thuis, op school, op de kinderopvang en buitenschoolse opvang en in verenigingen.
Dan zal het effect zijn dat ze elkaar helpen i.p.v. afwijzen. Met elkaar rekening houden i.p.v. afvallen. Dat ze zichzelf gaan zien als 'influencers' i.p.v. onbelangrijk. Dan is het geen tijdverspilling meer maar een kostbare investering in vriendschappen, verenigingsleven, schoolprestaties en ga zo maar door. Door de focus te verleggen van waarschuwen naar enthousiasmeren zal ook de uitkomst veranderen van frustraties en persoonlijke ellende naar uitdagingen en ontwikkeling van relaties en persoonlijkheid.
En eigenlijk hè... eigenlijk gaat het hier helemaal niet om het fenomeen sociale media. Het gaat, zoals je merkt uit het radiogesprek, om een open relatie met het kind. Juist in die leeftijd dat zij daar nog open voor staan. Het geven van respect, een respectvolle benadering van wat kinderen belangrijk vinden, is al een heel goede start van zo'n nieuwe insteek in je gezin, klas, vereniging of opvang.
Luister het hier terug.
In Nederland mogen kinderen vanaf 13 op sociale media, met uitzondering van LinkedIn (16), met dien verstande dat de ouder(s) hier toestemming voor moeten geven. In België heeft men die voorwaarde veranderd in de voorwaarde dat scholen de kinderen goed moeten voorzien van informatie over deze manier van communiceren en de gevolgen daarvan voor henzelf en anderen. Ook wil België de socialmediabedrijven verantwoordelijk stellen voor te jonge gebruikers. Er zal een toezichthouder op gezet worden om dit bij hen aan de kaak te stellen. Nemen deze bedrijven hun verantwoordelijkheid vervolgens niet serieus dan kunnen er boetes volgen.
De Nederlandse leeftijdsgrens van 16 jaar of 13 jaar mét toestemming van een ouder is bij dezen achterhaald. België zet in op een actieve benadering van het probleem middels overheidsbemoeienis.
Wat gaat er nu mis in Nederland?
1. een schijnveiligheid
omdat kinderen sociale media kunnen installeren en gebruiken wanneer zij willen;
omdat ouders de indruk krijgen dat kinderen er blijkbaar 'aan toe zijn' op een bepaalde leeftijd;
omdat ouders kunnen denken dat zij er vanaf dat moment niet voor verantwoordelijk zijn;
omdat de frustratie over jongeren op hun mobiel niet afneemt maar juist toeneemt, zowel in het gezin als op school en elders;
omdat er geen strenge controle op is.
Zomaar wat punten. Er zijn vast nog meer dingen te bedenken. Waar het op neer komt is dat er wel een regel is maar dat dat niet gecontroleerd wordt, alsof dat niet hoeft. Het geeft zoveel signalen af behalve wat we willen: het middel gebruiken voor goede dingen. Hen er gelukkiger van zien worden. Dat maak ik op uit de frustraties die er zijn op scholen, verenigingen en in gezinnen.
"Ze doen elkaar van alles aan!"
"Ze worden er onzeker van!"
"Het is tijdverspilling!"
"Er is pestgedrag!"
Wat gaat er nog meer mis?
2. een schijnheiligheid
omdat die categorie van mensen die van alles over de jeugd roept zelf ook niet half weet hoe men er gebruik van moet en kan maken.
Volwassenen vormen zich een beeld van sociale media door berichten die men erover leest i.p.v. dat men zelf ook een profiel heeft en er mee aan de gang gaat.
Volwassenen gedragen zich ook onbehoorlijk, pesterig, drammerig en egoïstisch.
Volwassenen kicken zelf ook op likes en reacties.
Volwassenen kijken zelf ook bij het minste of geringste op hun telefoon zonder dat de kinderen zien waarvoor.
Opvoeden is voorleven.
Elk kind is uniek. Elke volwassenen ook. Niet elke volwassene is in staat om op verantwoorde wijze om te gaan met drank, films of vuurwerk. Toch zeggen we feitelijk: na die-en-die leeftijd ligt de verantwoordelijkheid bij jou. Dat ligt in het verlengde van wat wij weten over de ontwikkeling van de mens. Een leeftijdsgrens echter houdt in mijn optiek juist veel te weinig rekening met de ontwikkeling van het individu. Een persoonlijkheid wordt grotendeels gevormd door gezin, familie, de omgeving zoals vrienden, school (zelfs per onderwijzer verschillend), dorp/stad, regio, land, noem maar op. Ook ontwikkelen meisjes en jongens zich op verschillende gebieden eerder of later. Moeten we daar dan ook maar een waarschuwing voor afgeven?
Eigenlijk zou je dus kunnen zeggen dat we nog verder kunnen gaan in de maatregelen zoals België die gesteld heeft. Geen leeftijdsgrens meer, zoals die er ook niet is voor snoep of frisdrank (wat een suiker!). Kinderen vanaf de eerste klas meenemen in een continue en consequent verhaal waardoor ze zich bewust gaan worden van de impact en invloed die zij hebben op de mensen om hen heen (ook en zeker positief!) en omgekeerd. Thuis, op school, op de kinderopvang en buitenschoolse opvang en in verenigingen.
Dan zal het effect zijn dat ze elkaar helpen i.p.v. afwijzen. Met elkaar rekening houden i.p.v. afvallen. Dat ze zichzelf gaan zien als 'influencers' i.p.v. onbelangrijk. Dan is het geen tijdverspilling meer maar een kostbare investering in vriendschappen, verenigingsleven, schoolprestaties en ga zo maar door. Door de focus te verleggen van waarschuwen naar enthousiasmeren zal ook de uitkomst veranderen van frustraties en persoonlijke ellende naar uitdagingen en ontwikkeling van relaties en persoonlijkheid.
En eigenlijk hè... eigenlijk gaat het hier helemaal niet om het fenomeen sociale media. Het gaat, zoals je merkt uit het radiogesprek, om een open relatie met het kind. Juist in die leeftijd dat zij daar nog open voor staan. Het geven van respect, een respectvolle benadering van wat kinderen belangrijk vinden, is al een heel goede start van zo'n nieuwe insteek in je gezin, klas, vereniging of opvang.
Reacties