Trouwsuggestie
Vandaag in het nieuws: het nieuwe trouwen, zoals het zojuist ergens gekscherend getweet werd. De trouwsuggestie. Eigenlijk na dit voorstel nog een behoorlijk optimistische kijk op het contract wat er daarna van overblijft. Weer laten politieke partijen ´de tijd´ bepalen dat we anders met bepaalde basisinstellingen om moeten gaan. Dit keer moet het trouwen eraan geloven. 'De tijd' is een begrip wat moet aangeven dat iets tegenwoordig anders zou moeten gaan dan voorheen. Het klinkt vrijgevochten.
Maar... vrijgevochten waarvan? Soms gaat het over zaken van leven en dood! Daar moeten we nu anders mee omgaan want we willen ons vrijvechten van wat dan ook. Een gevoel hebben dat we zelf ons leven bepalen en ons niets door een ander laten gezeggen. Zo is de trouwbelofte wel iets wat men wil doen omdat het iets romantisch heeft, ofzo, maar is die liefde vandaag-de-dag niet leidend meer voor deze belofte. Men wil niet meer het risico lopen wat een scheiding geeft, nog afgezien van die scheidingsvoorbeelden die laten zien dat er wel vlot en tot tevredenheid uit elkaar gegaan kan worden.
Het gaat in online discussies over het gemak wat het geeft voor de afwijkingen op de trouwbelofte. Als je elkaar trouw belooft dan doe je dat immers omdat je de intentie hebt bij elkaar te blijven. En zouden de kinderen er echt minder onder leiden als, voor hen, blijkt dat echte liefde toch geen echte liefde bleek te zijn?
Was er al niet een mogelijkheid om in gemeenschap van goederen te trouwen? Vanwege zakelijke aangelegenheden of een verleden waarin trouw zwaar beschaamd werd? Is het niet zo dat deze mensen er toch al met hun hele verstand mee bezig zouden zijn geweest? Waarom dan uitgaan van een volslagen gedachteloosheid bij het aangaan van zo'n levenslange verbinding? En de Nederlandse burger slikt het voor zoete koek (voel je alsjeblieft niet persoonlijk aangevallen nu... ;) ) en ziet hierin vooral een vrijheid, zoals het nu lijkt.
Zet maar aan de straat, die 'onvoorwaardelijke liefde'. Ik zie er geen huwelijken beter door starten. Het vertrouwen in de ander zal niet groter zijn dan wanneer de keus voor een huwelijk 'slechts' gebaseerd is op 'onvoorwaardelijke trouw'.
Natuurlijk moet ik dan ook met een oplossing komen :) Het zal er eentje zijn die duurder uitpakt voor de overheid. O wacht...
Het zal toch niet hè...
(dit verhaal is meer dan de anderen geschreven zonder al te veel onderzoek en dagenlange mijmeringen hierover. Het is een puur gevoelsmatig relaas van mijn gedachten waarin ik bij het begin van het verhaal nog niet wist wat mijn laatste zin of conclusie zou zijn. Het is vooral online gezet om de lezer aan te zetten tot het nadenken over wat hier werkelijk aan de hand is. Ik weet dat het dichtbij komt omdat iedereen er hoe dan ook mee te maken heeft, ook alleengaanden met huwelijken in vrienden- of familiekringen. Reageer gerust, scherp en oververhit. Dat is het wel waard :) )
Het gaat in online discussies over het gemak wat het geeft voor de afwijkingen op de trouwbelofte. Als je elkaar trouw belooft dan doe je dat immers omdat je de intentie hebt bij elkaar te blijven. En zouden de kinderen er echt minder onder leiden als, voor hen, blijkt dat echte liefde toch geen echte liefde bleek te zijn?
Was er al niet een mogelijkheid om in gemeenschap van goederen te trouwen? Vanwege zakelijke aangelegenheden of een verleden waarin trouw zwaar beschaamd werd? Is het niet zo dat deze mensen er toch al met hun hele verstand mee bezig zouden zijn geweest? Waarom dan uitgaan van een volslagen gedachteloosheid bij het aangaan van zo'n levenslange verbinding? En de Nederlandse burger slikt het voor zoete koek (voel je alsjeblieft niet persoonlijk aangevallen nu... ;) ) en ziet hierin vooral een vrijheid, zoals het nu lijkt.
Zet maar aan de straat, die 'onvoorwaardelijke liefde'. Ik zie er geen huwelijken beter door starten. Het vertrouwen in de ander zal niet groter zijn dan wanneer de keus voor een huwelijk 'slechts' gebaseerd is op 'onvoorwaardelijke trouw'.
Natuurlijk moet ik dan ook met een oplossing komen :) Het zal er eentje zijn die duurder uitpakt voor de overheid. O wacht...
Het zal toch niet hè...
(dit verhaal is meer dan de anderen geschreven zonder al te veel onderzoek en dagenlange mijmeringen hierover. Het is een puur gevoelsmatig relaas van mijn gedachten waarin ik bij het begin van het verhaal nog niet wist wat mijn laatste zin of conclusie zou zijn. Het is vooral online gezet om de lezer aan te zetten tot het nadenken over wat hier werkelijk aan de hand is. Ik weet dat het dichtbij komt omdat iedereen er hoe dan ook mee te maken heeft, ook alleengaanden met huwelijken in vrienden- of familiekringen. Reageer gerust, scherp en oververhit. Dat is het wel waard :) )
Reacties